24
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
2782
Okunma

Geldim diyorsun fakat uzaklarda gözlerin,
Islak bakmandan belli, bir şeyler gizlediğin.
“Seviyorum” desen de, içten değil sözlerin,
Vefan yokmuş meğer se, yalanmış özlediğin.
Mutluluğu kıskandın, ömrüme zehir kattın,
Sevgim külfet, zül geldi, yüreğine sinmedi.
Keder veren sözlerle, her gün sitemle çattın,
Beni günsüz öldürdün, hâlâ öfken dinmedi.
Bir zamanlar mesuttum, şimdi harabe içim,
Sevmelere pişmanım, kalbime yasak ettim.
Değersizim bahtsızım, belki gözünde hiçim,
Bu aldığın intikam, bilmem ki sana nettim?
Kararttığın bahtına, sanma güneş doğacak,
Sahte gülmen, nazların, endamın da bitecek.
Vicdanından kopan ses, gururunu boğacak,
Duygun içimde sönüp, ismin hepten yitecek.
Rüzgâr ektin mademki, hep fırtına biçersin,
Pişman olur anlarsın, nemli gözle ararsın.
Elem kaplar gönlünü, san ki hicran içersin,
Tek dostun aynan kalır, ak saçları tararsın.
Bizden kalan her anı, tüterken gözlerinde,
Yutkunursun son kere, aşkın buruk tadını.
Kırık bir hüzün kalır, kalp kıran sözlerinde,
Bir gün der ki kitaplar; “aşkın katil kadını.”
Hayallerim kayboldu, ömrümde sevgi bitti,
Ne mevsimler ilkbahar, ne içimde sen varsın.
Umutlarım bir güldü, küstürdün soldu gitti,
Artık ne bir tanemsin, ne bana nazlı yarsın.
5.0
95% (21)
4.0
5% (1)