Gitmek üzeresin...
Vakit az,
Ayrılık;
Dudaklarından bir anda çıkacak...
Bu yüzden asla göremeyecek gözlerim,
Ama kulaklarım,
Kulaklarım istemese de duyacak...
Duyduğu zaman,
O anın gürültüsüyle,
İçimde kıyametler kopacak.
Anlayacağın,
İsrafil’in Sur’u olacak dudakların
Ve ölüm üfleyeceksin dünyama...
Her şeyi bitireceksin
Bir anda,
Geriye bir tek o melodi kalacak;
"Elveda ..."

Vakit azalırken,
Ben de azalacağım sonra...
Ters çevrilmiş bir kum saati,
Ağır ağır akacak üzerime;
Üstüm başım zaman,
Aklım başım "zamanla geçer" yalanı.
İnanmayacağım hiçbirine,
Ne geçeceğine,
Ne de açtığın yaraların kabuk bağlayacağına.
Bu kıyametten sonra,
Bir daha dirilebileceğime kısaca...
Çünkü;
Sen açtıysan,
Kabuk bağlamaz benim yaralarım...
Durmadan kanar
Ve dinmez de acım...

Gitmek üzeresin...
Gidip,
Kalbimi kırıp,
Dudaklarımı büküp,
"Islak gözlerini kurut!" diyeceksin;
"Ağlama"" diyeceksin.
Ve o zaman anlayacağım ben:

Gitmek üzer/esin,
Giderek üzenlerdensin...

Ahmet Kastancı