0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
918
Okunma
Yoksun... ve ben;
Sesi kısık,
Boynu eğik,
Gözlerinden yerlere düşen yaşları
Çaresizce seyreden,
Bir yalnızı oynuyorum.
Sahnem olan sokaklarda,
Dolaşırken...
Şarkımız çalınca,
Kulaklarını tıkamaya çalışan,
Daha fazla sıvı kaybetmemek için.
Daha fazlasını hatırlamamak için,
Birlikte yaşadığımız günlerin...
Dolaşıyorum,
Unutmak için...
Senden başka,
Nereye gideceğimi,
Nerelere gidilebileceğini,
Bilmiyorum...
Ama suç senin,
"Her yer" olmamalıydın...
Yoksun... ve ben;
Yalnızı oynuyorum,
Hem de bir ömür boyu.
Biliyorum,
Bir emektir bu...
Kimse beni alkışlamadığımdan anlıyorum sonunda,
Figuran olduğumu...
Ahmet Kastancı
