7
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1672
Okunma
sanki kilise çanları yankılanıyor yüreğimin duvarlarında
parmaklıklardan sızıyor zifiri karanlıklar
ne kadar mum yaksam da gecenin dibine nafile
anne biliyor musun
kuşları öldürüyor kansızlar bu memlekette
süzülmesinler diye gökyüzünde
demir kapı kapanıyor üstüme
soğuk mu soğuk
paslı mı paslı
ah anne üstelik yaklaşan eylülde
dayanmış boğazıma
yutamayacağım kadar devasa acı lokma..
küçükken uyuyayım diye söylediğin ninniler
şimdilerde ağıt oluyor kulaklarımda
anne söyle onlara
kuşları öldürmesinler
güneş doğar elbet
leylaklar uyanıverir gölgemizde
ayrılıklar elini eteğini çeker bizden
pası silinir soğuk demir kapının
ben ölünce O’nun eylül gözlerinde..
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz