gökyüzünde asılı kalmış
tek bir yıldızdın dün gece
öylesine uzak
öylesine mağrur
dokunmak istedim uzanamadım
ellerim çırılçıplaktı
senin yokluğunda..


yanan sigaramın ucunda
birikmiş kül kadar gri
dalından koparılmış
gül kadar solgun
ardına dönüp bakmayan gün kadar yitiktim
günbegün kendi ölümüne tanıklık eden
bu kentte..


nazlı nazlı serin bir yel gibi
bir çırpıda bitivermişti bu yaz
tek tesellimizdi
birbirine benzeyen
özlemlerimiz..


nerden geldiği belli olmayan
bir melodi kulaklarımı tırmalıyordu
’sen ağlama
ağlama gözbebeğim sana kıyamam’
ah dedim yalnız değilsin
üç beş damla gözyaşında saklıydı mutluluk anladım
akıttım pınarlarımdan
sessizce o da gidiverdi..


şimdi kapıda öksüz
sonbahar
aşinaydı nasıl olsa
beraber çıktığımız bu yolda..


susarak şiirler yazarız
susuzluktan çatlamış göğsümüzden
içimizde kopan
koparken sararmış
yapraklar misali kırılan
o mutsuz küçük kız çocuğuna
ne diyor Sezen
sen ağlama
sen ağlama
sus artık ağlama..