Nisan…

Kahrıma armağan ettiğin buse,
Sancıyor derinden derine Nisan.
Aldanıp duyduğum sensiz her sese,
Taş koydum kalbimin yerine Nisan…

Seni sevdim diye ben yıllar yılı,
Köle bildi herkes ben gibi kulu,
Yarama değdikçe zamanın yeli,
Çıkamam sanırdım yarına Nisan…

Yalnız yalnızlığım vefadâr bana.
Yâr bildiğim bile hep ağyâr bana.
Sürgünü emreder şehriyar bana.
Eremem bu aşkın sırrına Nisan…

Kalbin başucuna gelir gözlerin.
Belirir aynada zülüf izlerin.
Aklıma düşünce veda sözlerin,
Gam yağar gönlümün serine Nisan…

Zamana türküler yakıp yeniden,
Giderim gün gibi akıp yeniden.
Yalnızlık yüzüme bakıp yeniden,
Çekilir ömrümün suruna Nisan…

Zevâl ki gönlümü hasrete sarar.
Ölüm ki ömrümü ömrüne sorar.
Ruhum telaş ile bir seni arar
İsrafil üflerken sur’una Nisan…

YusuF Mescioğlu
Onsekizağustosikibinoniki.