Z/amansız Şiir III…

Ben yine en zamansız hüzünlere müptelâ,
Ben acılar şehrinin güne hasret gecesi.
Senin ömründe huzur benim başımda belâ,
Bu hasret dedikleri ölümün ilk hecesi…

Dağlar kefen giyerken sevdanın hatrı için,
Yokluğunun yurduna sabır taşır ahular.
Gönlümün eşiğinde ağlıyor için için,
Nice virân bağlara yuva kuran puhular…

Yüreğimin boynuna geçirildi son ilmek,
Menzili mahşer olan bir yıldızdır gözlerim.
Boğazımda son nefes neye yarar ki bilmek,
Sesim nerde titriyor nerde gönül izlerim…

Hasret sana muhtaçken yaşasın diye adı,
Arşı aşmak üzere bu kül rengi vaveylâ,
Serseri hayatımın sensiz doldu miâdı,
Ya al git yokluğunu ya da bir su ver leylâ…

Yalancı telaşlara gömülüp kaldı dünyam,
Nicedir sensizliğin seyyâresi yüreğim.
Hayat hala müsteâr ve sen en güzel rüyam,
Görsen, gamze gamzedir gül yâresi yüreğim…

Sanki çağlar boyunca yürümüş, yorulmuşum.
Felek, limanı kılmış beni tüm denizlerin.
Nihayet yalnızlığın tahtına kurulmuşum.
Suyunu ben içmişim en tenha dehlizlerin…

Şimdi varlığı müphem bir sevda ülkesinde,
Yitirdiğim gençliğe bakar bakar ağlarım.
Ömrüm soluklanırken ölümün gölgesinde,
Kendimi ilmeklere takar takar ağlarım…

YusuF Mescioğlu
Onüçocakikibinoniki.

Öncelikle Eserimi güne layık gören seçki kuruluna, puan veren, yorum yazan, dahası sayfamı ziyaret eden şair dostlarıma, kardeşlerime, hanımefendilere Teşekkür ederim. " Kelâmı Bahşeden Rabb’imize Hamdolsun... "