Söze Düşen Cemreler / Devâ…

Ben seninle başlayan her cümlenin sonunda,
Bırakıp benliğimi bir sen’e bürünürüm.
Bir yanımda özlemin hayalin bir yanımda,
Gölgen gibi koşarak ardınca sürünürüm…

Sessizce adımlarken eskimiş sokakları,
Her köşe ardın sıra endamına tutulur.
Görmezsin sensizliğin buz tutar şakakları.
Bir köledir yüreğim kahrında unutulur…

Hasretin yeryüzünü gezerken şehir şehir,
Yoksun diye gecenin bağrına sancı düşer.
Beni benden alırken yudumladığım zehir.
Yaşamak denen rüya ömre yabancı düşer…

Ve sen bir şiir gibi inersin yüreğime.
Yokluğun var olalı vefa bende mihmândır.
İsmin mühürlenirken kurumuş dudağıma,
Göz vurduğum her nokta benim için nirândır…

Sessizlik sensizliği ağırlar kuytularda,
Adımların yok diye kaldırımlar münzevi,
Bir şair can verirken uykusuz uykularda,
Koca bir şehri yakar bu sevdanın alevi,

Taşıyamaz rüzgârlar şu hüzünlü sesimi.
Bilirim gelemezsin göğe çıksa feryadım.
Tan yeri sen olurken verip son nefesimi,
Ebedi vuslatıma yürürüm adım adım.

YusuF Mescioğlu
Onbirağustosikibinoniki.