Güz günü Taksimin serinliğine
Döşenmiş lale zamanı
Kendini sulara atmış bir güvercin ile
Yorgan yatak bir döşek sermiş, bizim tekir
Bir havuz kenarında…

Oynaşıyordu çocuklar
Mavi gökteki – ak buluttan sarkar gibi
Kaldırımın kıyısında bir yığın çizili seksek
Yağma edilmiş bir erik ağacı…
Koşulacak pembe yollar var

Bir kuğu, kokusunu sürüp açmış kanatlarını
Bizim evde
Al dudaklı bir melek yaşar
Kesintisiz sıcak elleri, sevdiğimin

Oğlumuz kilden yapardı, makarnayı ve
Trenini kurmuş, önündeki geniş hayallikte
Bindirirdi bizi de – şımarık gülümseyerek
Oyunları, dünyalar harikası

Yüzmeyi bilmezdim ben
Denizyıldızlarına toplardım
Sahildeki tüm çakıl taşlarını
Ve gökyüzünün gezgini
Güneşin yüzü yansırken üzerinde
Gülümsüyorlar, bir kıyıda kahkahayla
Denizin kabaran dalgaları

Şimdi deli
Yarın mistik
İhtiyarlığımın çizgisi ilişmiş, kaşlarımın çatışına
Huzurlu bir gölgesi var, üzerime uzanmış saçlarının
Pencereme konan kuşların kaygısız baharı

Metelik vermez şehirler, bir şiirle ayartılabilir bence...

! !

Cevat TOYDEMİR