I.

bensiz gitti
o uzak tren
sevda yolculuklarına
şimdi zamanın gerisinde – kalmış gibi
bu durak
sanki benimle kimsesiz
ve bir saat gecikmişliğe
yasaklı – bu şehir

boğazda duran o köprü – sevdiğimin kollarından
uzuyor –
hırçın
ve kavuşmasız

yıllardır böyle
bu karayollarının darlığı
trafik sıkışıklığından / çaresiz
bütün sokaklar

ve bensiz çekilecek gibi
şarabın rengine
hayallerini kurduğum o kadın
kırmızı dolgun dudakları
bilmem kimlerle öpüşmekte…

belli oluyor ki
bu şiire pes etmek
düşmek / bir mürekkebin derdine
parçası olup
sayfalarca afişe etmek – sevdiğin o kadını
benden başka seven olur mu – diye
öldürmek / bütün şairlerin yazdıklarını…

onsuz işte
sevdiğim / kelebek evlerinin gül kokusu
yıllardır böyle
düşürdüğümün üstünden –
bu kalem kırıklıkları…

onsuz işte
bir buluta belli belirsiz
gözlüğüme gerdiğim – merceğimden örme
gözlerimin içi
yağmur ormanlarına hazır
ve sigara paketinin yangını
yankılanmakta –
bir dumana…

bu yaz
susuz – sürülür / bu dudaklar

ve onsuz
dolunayın yatağında
kabuslanmakta var
sevdiğim şarkılarca…

onsuz zor
kapıları aralamak
gece yarısı açılmak – şu şehre
düşlerini serip
umut edinmek
kendine – yeni birini
bir kere daha sevebilir miyim – diye
böyle devinmek
her güne
sonsuz kere – sonsuz zor

onsuz zor
sönmüş mumu diriltmek
yüceltmek yarınları
yeni limanlara açılır gibi
salmak gökyüzüne
yırtık umudun bayrağını
yeniden sermek
çok zor

II.

bensiz gitti
o uzak tren
vagonlara birikintiden
itiş kakışa binemediğimdi – sanki
her durak

yarınsız ördüğüm takvimlerden
dönüyor / şu zaman

mevsimlerdir böyle işte
kış ayına – her yazlık
ve onsuz çekilecek gibi
bu sevdanın vagonu
kızıl kıvrımlı saçları
bilmem kimlerle sevişmekte…

böyle geçiyor – onsuz yarınım
kahvehane dibi gibi
bar yamacı
ve oldukça yorucu her iş günü…

belli bir başınayım
küfür edinen – odamdaki
hazırladığım şu asfalt kokusuna
devinip durmakta
bütün yolculuklar

ve henüz çözemedim
sevdamın eldivenini / ellerimden
onsuz solar
güler yüzlü menekşem
pek al yanaklı gülüm
kırmızılığından olmakta…

birde
saçıma aklar çoğalırken
görünmezliğinden öleceğim – diye
ödüm kopuyor

hele
bir telaştır aldı bende
sevmişliğim yok
uzun zamandır
onun gibi birisini…

ve bu şehir
bana – ondan yer bırakmaz
kilometrelerce eklenmiş
sevdiğimden
bütün kaldırımlar

yetmiyor ki – bu şiirler ona
onu resmetmek için
tuvaline yakıttan
rengine en yakın
bu şehir olmalı…

onu kaç kere düşünsem
yakama takınacak her güle
taşınıyor
sevdiğimin / gözleri…
ve kahrından
bir şeytana taşlama
şu verdiğimin son nefesi
cehennemin kımıltısından
lanet olsun – ki
hala / seviyorum – onu

2000