Hayatın iki yüzlü bir madalyon olduğunu ,
Bir yüzünün gayet şatafatlıyken,
Diğer yüzünün karanlık sokaklarla örtüştüğünü
Düşünce gördüm,
İyi günümdeyken etrafımda dostlarım vardı,
Hepsi de bana ne kadar iyiydi,
Hiçbir zaman sıkıntıya girmem diyordum,
Başımdaki sıkıntıların,
Sırtımdaki kamburların,
Etrafımdaki dost yüzlü canavarlar olduğunu
Düşünce gördüm.
Huzurlu bir yuvam vardı,
Eve gidince çocuklarım etrafımı sarardı,
Sofraya neşe içinde otururduk,
Misafirsiz akşamı ziyan sayardık,
Eşim ve çocuklarımın bana sırtını döndüğünü
Düşünce gördüm.
Sokakta yürürken etrafa selam dağıtırdım,
Gelen selamlarla gönlümü hoşnut ederdim,
Bu eş ,dost ve tanıdıkların bir yalan olduğunu,
Selama layık bir tek adam bulunmadığını,
Düşünce gördüm.
Elimde varken sevenim çoktu,
Kadir kıymetim bilinir,hatırım sayılırdı,
İş yapacaklar akıl danışırdı,
Elinden iş gelmeyinin akıl verir olduğunu
Düşünce gördüm.
Sağ elimin verdiğini sol elime bildirmedim,
Yoksulu yoksulluğundan dolayı kınamadım,
Hiçbir iyiliğe nankörlük te etmedim,
Kanı beş para etmez,edepten yoksunların
Sözleriyle yürekleri yaraladığını
Düşünce gördüm.
Kardeşler arasında gayet iyi geçinirdik,
Birlikte çalışır birlikte yerdik,
Bir bilekte yumulmuş yumruk gibiydik,
Ana babanın bile evlat kayırdığını
Düşünce gördüm.
Koca şehirde, binlerce insanın arasında,
O kadar aşina yüz gelip geçerken yanımda,
Issız bir köşede yalnız başıma kaldığımı,
Halimin hatırımın sorulmadığını
Düşünce gördüm.
Elime uzananın variyetle tokalaştığını,
Sarılırken cebimi yokladığını,
Ne götürürsek kârdır deyip sırtımı sıvazladığını,
En yakınlarının ilk tekmeyi bastığını
Düşünce gördüm.


Mehmet Zafer