21
Yorum
15
Beğeni
4,9
Puan
2020
Okunma

aramızda aylar, yıllar, mevsimler
o dedikoducu kadınlar sonra kızlar yok
kahvehanede memleketi kurtaran adamlar
kalmayan izleri, birbirlerine alaycı gülüşleri
o sokak lâmbaları, minareler
sıra sıra kavaklar, evler yok
öyle yakınsın ki bana, kirpiklerimden daha
sıcak bir hissedişsin tenimde
benimle konuşuyorsun, sesin benden çıkıyor
öyle bir bütünüz, bir dünya gibi
tepelerimizde ağaçlar, dağlar, otlaklar
birbirini seven, üzen, acı çeken insanlar
yine aynı şeye üzülüyor, aynı anda seviniyoruz
sen bende gülüyorsun, ben sende
sanki kimse girmemiş aramıza
ne akrabalar, arkadaşlar,dostlar
ne oğullar, ne kızlar
mesafe yok aramızda
sen bensin adeta, ben senim
sarılı bir yumakta
birden aynı şarkıyı söylemeye başlıyoruz
aynı şeylere gülüyoruz
aynı anda başlıyoruz konuşmaya
aynı anda yere iniyor bakışlarımız
ellerimiz birbirini aynı anda buluyor
aynı anda susuyoruz
yine yıllar geçmemiş zaman hiç değişmemiş
gördüm bakışlarındaki mendili
sürekli sızlayan bir yaranın kızarımtırak yerini
bir bakışa nasıl da sığdı bunca zaman
bir bakışta yok oldu bunca mekân
bir bakışta eridi mesafeler
ellerimin ucunda parmak izimsin
öyle kocaman bir gül oyuğusun içimde
karanlıkta birleşiyor ışık ve gül
hiç bir engel yok, ayak uçlarımızda
ne bir taş, ne diken, ne uzaklık
soluduğum havada yaşanmamış günler yeşeriyor
yüzüme dokunuyor ellerin, soruyorsun sevgiyle
- bunca zaman nerdeydin?
ince bir iplik geçemez aramızdan
öyle yakınken
3. 8. 2012 / Nazik Gülünay
5.0
93% (14)
4.0
7% (1)