ben aşkın şarkısını söylüyorum
o geliyor
bir gece yarısı
yorganımın yarısını ona ayırdım çünkü
sevişmek isterse tuzlu teniyle
neden sevişmeyeyim












düşümde gördüm
tavanı deliyordu bakışlarım
filleri yürütüyordum onunla
elinden tutup
ne zaman yana kaysa gözkapaklarım
kayboluyordu yanımdakiler
bir tek o kalıyordu










ey bataklıkta öten boz benekli kahverengi kuş
walt whitman’ın şiirinden çaldım seni
gecemi şenlendiresin diye
sessizliğimi ana rahminde yırt
serseri bir çığlık ol kasıklarımda
yaralarımı kanat









gece kumsalda
çıplak ayaklı bir kız çocuğunda aklım kaldı
sessizce ağlıyordu göğe bakarak
ah karanlıklar
neyi yutmak istiyorsa onu yutuyor
ağlama
samanyolundan düş kırpıyorum sana
yine parlayacak güneş ay ay ay
yine
dar zamandan geniş zamana yayılacaksın
jüpiter gözlerin










ey benim solgun yüzlü sonbaharım
kuşların göç
suların çekik
alaca yüzlü
sıyrık ağaçlar
bir baltaya sap olamayanların baltası budadı bizi









dağlar
fırtınalarda aklım
antibiyotik içmeden yağmuru içmek istiyorum
bir de çiğdemler açtığında
ey ruhuma dolan sevgili
uzak ülkenin ispinoz kuşu
bir avuç yeşil serp avuçlarında
tabuta gömülü bu kentin üstüne












Aysu