uğultulu deniz verin
en uzak yerlerden
çöl yakıyor kor gibi
nil’e yürüyorum


yakup olup
yusuf olup
dipsiz karanlığa düşüyorum
yankısı o’nu bulur

ismail’in bahtında
ibrahim sabrında
yapraklarım açtı
ıtır kokuları içinde
yüzünü döndü
döktüm yüzümü
ocağın başında

düşündüm
korkuyordum
hicrete davet almaktan
biliyorum ki
can çıkar da yâr
bu yollar bir sana çıkmaz

bir yanım bulut
gözlerimde mimoza
kovuldum dünyanızdan
incileri giz çözdü boynumdan
uçuştum su köpüğüyle
yitik şehirlerden
suad’ın yaktığı ateşe

bir yanım musa
bir yanım hızır
denizleri içime çektim
yıkandım vedâlarla

dile geldi gesi bağlarında
yedi renge vuran leylaklar
bizimde var dedi
yoksunluğumuz
o ağıt senin
bu ağıt benim
dolaşıp dururuz

hep davet alırız mevsimlerden
yeni bir çağrı
kapıları örtmeden
rüzgârla kovuluruz
peygamber uykusu tutar eşiklerde
gidip gelmeyenleri bekleriz

sâlâ kimi çağırır
o nidâ kimedir
neden güneş ölgün doğar!
bu vedâ nicedir
nice maşuk’u yorar
sen gibi, bizde bilmeyiz
açarız b/aşka ipeğin büyüsünü
candan özge, Allah’a yakın olan.