Yol ayrımlarında bıraktım tüm masumiyetimi
O keskin virajlarda
Can yakan Araflarda…
Cehennem azapları musallat olmuşken ruhuma
Öldürdüm içimdeki çocuğu gözümü bile kırpmadan
Ellerim bile titremedi inan!
Ben öldürmesem başkası öldürecekti en kırılgan yanımı
Hem kötü kalpli büyücüler el koymuşken
Çocukluğumun masum hayallerine
İçimin en temiz tarafı zindanlarda esirken üstelik
Düşmanımın gözlerinde görmemek için
İntikamın keskin zaferini
Ben öldürdüm çocuk yanımı
Ellerimden damlayan benim kanım
Genzimi yakan kendi ölümümün kokusu
Çürümüş ruh kokusu sarmış dört yanı ayırtına varıyor musun?
Kilitlenmiş sandıklardaki hatıralar küflenmiş
Sandık lekesi sinmiş naftalin kokulu genç kızlık düşlerime
Bu çalan benim kıyametimin suru…
Dengesi şaşmış terazinin kefelerindeki benim gün/ah/larım
Aforoz edilmiş kalemimin intikamı bu satırlar
Geliyor mu burnuna çürük ruhumun kokusu?
Duyuyor musun buram buram kokan ölümü…
Senin ellerinden damlayan kimin kanı
Katili kim çocuk yanının bulabildin mi sen de?
Geçmişimin geleceğimden aldığı intikamdır bu keşmekeş…
Devam edemeyişim korkaklığımdan
Düşmanımın gözlerinde görmemek için
İntikamın keskin zaferini
Ben öldürdüm çocuk yanıma
Ellerimden damlayan benim kanım
Genzimi yakan kendi ölümümün kokusu
Kulakları dağlayan içimdeki şeytanın üfürdüğü surun sesi…
Hepsi kendi kıyametimin habercisi
Genzimi yakan kendi ölümümün kokusu
Geldi mi şimdi burnuna çürümüş ruhumun kokusu?
YAMAK’DAN:)