bütün ömrüm boyunca hep yanlış adreslerin kapısında buldum kendimi
yanlış aşkların,beni hiç sevmemiş insanların ve hiç sevmeyecek olanların kapısında...
bütün ömrüm boyunca yanlış zamanlarda kapattım kapılarımı
beni sevenler kaldı kapı eşiklerinde
inzivaya çekildiğim vakitler
benli vuslatı beklerken gördüm birilerini
yeni bir öyküye başlayamayacak kadar yorgun olduğum vakitlerdi hepsi
mola bitip başlangıçlara niyetlendiğim vakitler
bekleyenleri vazgeçmiş buldum hep
ne adam gibi sevmeyi becerebildim yani
ne de adam gibi seven birini gördüm
birini sevmeyi kendini sevmekle karıştıranlardı hep payıma düşenler
sevmenin kendinden vazgeçmek olduğunu öğretemedim hiçbirine
beni sevenler sevmesini bilmediler hiç
benim sevdiklerimse
zaten kördüler...
yalnız yürüdüm tüm yolları
yalnız bekledim ölümün beni kollarına sarmasını
yalnız gömdüm aşka olan son inancımı
gezdim
gördüm
gömdüm
öldüm...
YAMAK’DAN:)