Kimliğime doğuştan kazılı hazin bir yalnızlığı yazıyorum.
Güneş yanığı yüzümün yurtsuzluğuna çaputlar bağlıyorum.
Doğunun vahameti alnıma kader,
Kaderimde suç,
Mutluluğuma devrim olduğundan beri dağlarımı sırtımda taşırım
Ve mayınlı topraklarımdan sonsuzluğa verilmiş yeminlerin topunun kökünü kazırım.

Dudaklarıma yoldaş bir sigara yakarım.
Sigaramla uzayıp giden sakallarımı yakarım.
Ulan yakarım bu şehri en köhne sokağından!
Tek tek hesabını sorarım.
Bir eşkıyanın namlusunda döllenir,
Şafak baskınlarına sol omzumda günahını taşırım.

Yürürüm tek başıma.
Heybemde kurumuş dağ çiçeklerini
Ve sana adanmış şiirler taşırım.
Taşarım kabuğumdan.
Aşkının sürgününde geçen her güne bir feryat basarım.
Figan olursun içimde,
Hazan olursun,
Viran olursun
Ve git gide yok olursun sessizce.

Adım adım uzaklaşırım gözlerimi düşürdüğüm gönlünden.
Öylece çeker giderim…

Cihat KIRDAR/30.06.2012