Ayrılık,
olsa olsa ölümün kirli bir aynadan yansımasıdır üzerime.
Yoksa bu ben değilim.
Başım önümde yürüdüğüm yollar şahittir
Ve bizi ıslatan her sağanakta kalır hakkım.

Kuşlar birer birer terk ederken şehri,
Buruk bir iç çekiş takılır adem elmama
Ve ben günleri saymayı bırakalı beri
Yalnız şarabı koynunda saklı birkaç berduş dinler hikayemi.

Evet hepsi hatırımda.
Daha önce geçtim bu şiirlerden.
Salya sümük ağlamalar
Ve yeni yetme ağıtlardan..
Hepsi aklımda...

Anladım.
Bu şehir ile aramızda ten uyuşmazsızlığı var.
Hangi şarkıya dokunsam
Içinden seni çekip alıyor şair.
Kime dokunsam hep bir yara izi..

Dudaklarıma bıraktığın bu es işaretinden,
Yakası kirli geçmişimi her gün dönümünde yeniden yüzüme vuran imgelerden,
Katran karası dudakların üzerime çevirdiği günahkar dileklerden,
Intihar süsü verilmiş
Dahası her kesiğine bir hayat nakışlanmış bileklerden,
Içi boşaltılmış yeminlerin mezar yeri olmaktan
Vesaireden
Ve vesaireden
Şi ka yet çi yim!

Yalnızlar yarı ölüdür derdi ustam
Ve eklerdi ardından;
"Yağmur sonraları sadece kan kokar dizeleri."
Yazılanlar hepsi o aynanın yansıması.
Yoksa bu ben değilim.
Muhakkak bir başkası....

Cihat KIRDAR
02.07.2014