6
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1867
Okunma

UNUT’a’MAM KADIN..!!
Sac tokan’la duvar’a astıgın damatlığım duruyor başucumda..
Nerdesin kadın yakışmadı bu erken el/veda
Aşk’sız bir şiveyle kac küfür eskittim aynalarda
Artık eskisi gibi ütülü giymiyorum gömlegımı
Cayı sekersız can bardak’tan ıcıyorum sen nıyetıne
Can cıkıyor huy cıkmıyor kızma bana kadın..!
Unutkandım huysuzdum arasıra cekılmez bırıydım
Ne cok kızardın yataga corabla gırdıgım zaman
Yüzünü buruşturur gözlerını kısardın da kyamazdım
Farkındayım şimdi yoksun
Kızgınlıgım kendıme kadın anlıyormusun
Nefes alamıyorum kadın..!
Dudak izlerini kapı önünde bırakıp gittin
Arkanda sürğün kem ğözlü kara suratlı bir adam
Y/arsız yurtsuz boynunda yağlı bir urgan
İzbe bir köy evi’de ölümü bekleyen
Sırtında bir kamyon yükü vicdan
Elinde el işlemesi göz nuru bir intihar mektubu..
Dur/durma kadın...!
Bu gece sana gelecegım tüm yarımkalışlara rağmen.
Hani ilahi ğüc engel olacak bu yolculuğa
Sana kavuşmama.
Hisset kadın şimdi beni hisset.
Her gece bana ettigin o duayla kulaklarımda.
Melekler sol yanıma durdu
En uzun yolculuguma eşlık etmek ıcın.
Bekle kapatıyorum gözlerimi kavuşmam yakındır kadın..
Ben kendimi coktan unuttum.
Sen(de)
Unut/ma beni kadın..(!)
Ibrahim Yılmaz
(kırık/k’alem)
5.0
100% (2)