farz etki imge tezgahıma düştün bu gece

dünya ahret bacım olsun

kalbime bıraktığın bu ağrı

yan gözle bakarsam gözüm çıksın fahriye…



ulan şu kağıt bile şiirime yataklık ediyor da

sen bir bardak şarap içmiyor

ıslığıma yoldaş olmuyorsun…

olmuyorsun fahriye…



birazdan okumayı sökecek

duvara karakalemle çizdiğim kalp

sana iyi niyetli küfürler ederse şaşırma ha

sevdiğindendir

sen yine de öyle yarı çıplak durma karşısında

ağzı puro kokan yaşlı adamlardan

biraz daha terbiyelidir!



bak fahriye

seni o yüzölçümünü bilmediğim odada sıkıştırdığımda

aşkın bilinmeyen kelimesine joker arıyordum vallahi

morlaşmış dudakların ne çok öpüle siydi



sana aşkın sıfat tamlamalarından bahsetmiştim

hatırlıyorsun değil mi?

ve bir parantez içinde

kafiye patlamasıyla

italik bir şekilde yazılmıştım gözlerine

şimdi üzülmeler ustasıyım sayende

aşkın fiyakalı kızı

bana kaç cennet yakındasın bu gece

şu fırlama çocuğu görüyor musun?

dalga geçiyor bak

yine ekti diyor seni fahriye





ah! ne kötü bir sanat bu sevda arası ızdırap

bir avuç sözcükle sevişmek bazen

bir dudak kırıntısıyla yetinmek

sen papatyalar neden hep hüzünlüdür bilir misin ?

her bahar mevsiminde aşka soyunur

seviyor sevmiyor muhabbetiyle

şimdi hangi iklimde olduğunu bilmemek

ne zormuş be fahriye…



aşkın çingene kızı

bir ev dolusu anı bıraktın beynime

sözlüksüz sevişmeyelim demiştim sana fahriye

bak

ağzından kaçan harfleri süpürüyorlar çöpçüler

pencere önünde iç çeke çeke…





farzet ki imge tezgâhıma düştün bu gece

dünya ahret bacım olsun bu şiir

uykusundan doğan bebekler gibi



uyumak istemiyorum fahriye

çık gel ansızın

serseri bir nokta gelip şu şiiri katletmeden



sevdim seni

evsiz bir şarkının ıslığımı sevdiği kadar…

çok sevdim fahriye

çok…




kızılcan/2011