Siyah rujluydu gecenin dudakları öperken panjurları
Düşerdi yad/ellere eskimeyen eski türküler
Karanlığın dişleri ısırırdı gözlerdeki feri
Gün sırtını dönüm gitmiştir bilinmedik ülkelere doğmaya

Yalnızlığıma ay yüzgörümlüğündeki şavkıyla çarpardı pencerelerime
Her kayan yıldız takılırken kirpiklerimize biz dökülürdük
Konardı bulut vuslat dağlarımıza yıkılırdı konaklarımız
Aç açıkta kalırdı aşk çırılçıplak üç kelimeyken


Yağmur öncesi ıslanırdı yanaklarımız
Yakalayamadıklarımız kayıp giderken avuçlarımızdan
Irmak dolusu hatıralar akardı yanımızdan
Sulardı geride bıraktığımız resimlerimizi

Çimlenmek için içerdik tuzlu gözlerimizi
Tuşuşurken şehir biz gözlerimizde üşürdük
Çürütülmeyen düşlerimizi asardık asırlık çınara
Zaman sallarken akasyamızın dallarını

Bilinmedik iklimler karışırken mevsimlerimize
Kurutulmuş güller gibi dökülürdük hüzzam bestelere
Sen nota olurken içimdeki seslere
Ben sus işareti beş çizginin sesizliğinde düşerdim toprağına...