Özgürlük ölümdür

İsyanlarım her güneşe çıktığında
Savrulur kayalıklardan mevtam
Kızılı tutan karanlıklara

Pimi çekilmiş bomba gibi kalbim
İçimdekiyle imha edilmeliydim

Çekirdekler büyüyor içimden geleceğe
Ben çürüyorum iyiden iyiye

Ta baştan kazdılar ateşten kuyumu
Jürisi törelerdi
Ser uçuran asları vardı
Kaçırılan hayatlarla

Peri masalarının yalan olduğunu
Daha çocukken acıyı aşa doğrayarak öğrendim

Her kadın kendi yağında kızarır
Bir eksik etek baştan nasıl yakılırsa
İşte öyle

Çoktu
Sadece sabır dileyen yanmayan yürekleriyle

Toprağımızda bel veren fidelerle
Usul usul gül açmalıydı bahçelerimizde
Ki
Çürüyorduk içten içe

Pimi çekilmiş bomba gibi kalplerimiz
İçimizdekiyle imha mı edilmeliydik

Biz Anadolu’nun sembolleşmiş kadınları
Başımıza bağlanan kara yazgının dilsiz neferleri
Tasalı
Ana
Coşkulu
Ak namuslu çileli avratları
Nadide yüklerimiz asılmış ince boynumuza
Çürüten bir toplumun legal köleleri mi olmalıydık…?

Uyan artık
Çalınmış her hayatın günahı yalnız senindir! ! !


Sude Nur Haylazca