"Ayaklarımın altında yükselen kaldırım taşları
insan yutan,
gecemsi uzun ,ince, dar sokaklar
sıcak rüzgar dudaklarımı öper, çatlatır
güneş gölgeme küs
içimde çöreklenmiş ölüm fısıltıları
Kendi resmi tabutuma omuz verir hayallerim
uğursuz on üç ama kutsal gecede bilmem ki kaç kişiyle
Özgürlük cayır cayır yanar"

rüzgârın dudağıma yeryüzünün saçlarını değdirdiği karlar üşür kahverengi dağlarımın gelincik intihar ettiren eteklerinde!... gölgemin ruhumun destanlar öpmek isteyen sesini susturmak istemeleriyle başlar yürek ülkemin başkentsiz masalları! düşlerim bazen haram bakar kuyusunda Yusuf'un soluğunu arayan sorguma... özgürlüğün kutsal şerbetine banar yüreğimin yangın yeri... ve cayır cayır susar çığlığıma mayaladığım ölüme âh meseli!...

"her dilde aynı ağlar anlam
anlamı tek kanamalı bir gecedir dilin
yitirilir insanlık bir depremle
ve sukutsal bedenleşilir çift karakterli
kış akşamlarında.
Ellerin soğuk gözlerin donuk
beklemsiz devrişirilmiş
çokça anlamsız kullanılmış acılar
bebekler bile kendi ninnilerini söyler
o tuhaf, yerlisi oldukları yabanda."

evrenin şefkatli kucağına salarım "tek bir dil" diyerek gerçeğin gözlerine kaçan yanımı!... mendereslerim akar yollar kırılır az kullanılmış hüzünlerimin aynasında!... acı, ıtırlı bir gülüşün çınar gölgesinde yaşama felsefe çoğaltan duruşu sanki!... acı, üstü başı İstanbul olanın ruhuna kıvranan ağrı ağrısı sanki!... acı, kasımpatılara aşkın gömleğini giydiren çöl soluğundaki âh kanadı sanki!... oysa ninnilerin evreni bereketlendiren tek nefesine firar etmişti insanlığın huzura bakan penceresi...

" "bardakta çay bile üşür" gibi sertleşir hava
korkmaz ince parmaklar mutki tütününden.
ki kimi zaman kanı bile durdurur yarada
en filintası sarılır ellerimin çatlatlığı kıvamında.
onulmaz bir cığlığın gölgesinde
bilhassa da bugünler için depolanmıştır ciğerler
Derin bir nefesle ısınır yürekler.
buz kesen ayazda.
sarı bir dumanla."

yüreğim memleketim kokar hüznün en çıplak ağıdında... duvarlarımı yıkarken içimdeki gurbetin sorgulu sancıları, ciğerlerime dolar kıyamet arefesine cennetin duvağını sürmek isteyen çocuk yanım!... üşümüş bütün gelinciklerin üzerini giydirir Fırat'ın tenine banan terli avuçlarım!... kelimelerimin çatlağını emzirir yüklemsiz bir cümlenin anaç ağıtı! en çok da yaramın en derinine kana kana iner sıkıntının zehir saçan ikilemi... oysa tek bir gerçeğin yürekli ordusu değil mi insanoğlunun nasırlı duruşu!



"yeşeren her ne varsa bu karanlık ülkede
keskin bir inatla
yanı başımda dallanır umut
Bir çocuğun göz yaşından utanır
ve büyür Dicleyle yarışarak."

karanlığın kan çanağı duruşuna inat göverir içimdeki çocuğun umudu çizen renkleri!... kirpiğimin ıslak fermanından akar ülkemin her karışına kelimelerim... insan insan diyebilen her mührün volta attığı avlusu yarın dolu heybedir yüreğim!... insan insan diyebilen her rengin fırçama mavi kanatlar değdiren aşk dolu gelecektir yüreğim!...

"oysa umut
oysa insan
oysa hayat
çoktan toğrağa vermiştir
bu yaban/cı insanlarla."


umut, kışın kuytusundan güneşin gözlerini kaçıran delikanlı şefkat! umut, toprağın teninden göğün al yazmalı kahkahalarını toplayan anaç yazgı çiçeğidir!... az sonra mavi bir sağanağın insana zerk edeceği sarılışı çizecek yüreğim eyyy!...

ş a i r yine diyecek birşey bulamadım aslında...

seslendirme için ayrıca tebrik ediyorum...

gönülden kutluyorum...





Mehtap ALTAN tarafından 6/17/2012 8:48:19 PM zamanında düzenlenmiştir.