"Öpüşürken kuytu bir köşede
-sanki kendi yüreğimize yakalanmışçasına tedirgin-
gözyaşının tuzu kadar güzel
elden ayaktan düşmüş bir ayrılık hazırlığı kadar
kötü bir vedayla
Sevgi(li)m ta gözlerinin içinde
Ağzımda yarım söz titrek bir hoşçakalla
tek kanamalı bir geceyle aforoz edildi yüreğim"

şiirin en öksüz dizesine sözledim imgemi!... sırf dudaklarımın kenarında kıvrılıp uyuyan umuda dokunmasın diye gece... bir firkat sağanağının gökçarpan toprak makamında biletim kesildi... mavi tokalı saçlarımdaki üşümüş her telin arasına sızdı gölgelerin darağacındaki cellad-i inlemeler... gözlerinden düştüğümün yüreğine tırmanma çabasında kırılan tırnaklarımı gömüyor sadakatinin zirvesindeki karıncalarım!... sahi! o bile terketmişken kıyılarımdaki kıyameti... hâlbuki yangında terkedilen ve feda edilecek ilkşey benimdir!... âh yürek ülkemin adsız başkenti... sokaklarımın adressiz sancısına bağdaş kurdu Fırat'ta inleyen sessiz masallar!...


"Beni şuracıkta indir sevgim.
Sevgilimin korkmuş yüreğinin derinine
toprağıma saplanan kanlı bir kurşun gibi
masum serçelerin caddelerdeki oyuktan su içmek için eğilip
yaramaz bir çocuğa yenik düşmesine eş
kanatlarını kırmak gibi .
Beni şuracıkta indir sevgilim."

serçelerin gözyaşlarına banıyor hüzün görkemindeki çetrefilli duruş! toprağın susuz teni öpüyor yüreğimi... mecalim yok eyy! mecalim yok vedanın kursağına güllerin bakir tenini sürmeye!... bak! masalların finalindeki üç elmaları hançerlemiş kanat kıran fırtınaların kocaman elleri... bak! Kaf dağının eteklerindeki gelincikleri koparmış sükûn sağan depremlerin doymayan nefsi!... çaresizliğimin şefkatli uçurumundan Yusuf'un kuyusunda yanan ateşe düşmek istiyorum eyyy! düşmek!...

ş a i r ...

birşey söylememe gerek var mı....

tebrikler...