Çocuk olmanın gereğidir yaramazlık, hareketliliğim bundan,
Keşfederek öğreniyorum dünyayı, karıştırıyorum durmadan.

Annem yapma dedikçe, babam yap der gibi bakıyor,
Aranızda anlaşın yoksa kafam karışıyor.

Ben çocuğum , her şeyi sorarak öğrenme isteğim var,
Leylekler çoktan göçmüş şimdi sırada yusufçuk mu var?

Yıllarca kandırıldım arkamdan ağlayan yudumlarla,
Kaçtıkça kovalandım, ağzıma park eden lokmalarla.

Rahatça oyun oynayamadım, üstüm kirlenecek diye,
Çamurdan heykel yapamadım, izledim yapanları hasetle.

Dokunulmaması gereken eşyalara takılıp kalırdı aklım,
Bizimkiler uykuya dalınca, doya doya tadını çıkarırdım.

Biraz daha büyüyünce beni okula yolladılar,
Aman ne güzel bir sınıfta benden ne kadar da çok var.

Öğretmenim öğretti A yı,B yi,C yi,
Susmayı da öğrendim, suskunluğun bitişini müjdeleyen o tatlı zilin sesi.

O gün bugündür okuyorum, sınavdan sınava koşuyorum,
Başka türlü adam olunamazmış diyorlar, korkuyorum.

Kendimi daha iyi tanımak için arkadaşlar edindim,
Onlarla daha çok zaman geçirmek uğruna yalan nasıl söylenir , öğrendim.

Çocuk değilim artık büyüdüğümü söylüyorlar,
İnanmayın siz onlara , içimdeki çocuğu görmüyorlar…………