Geceyi kaldırımlardan süpürsem
Gözlerine toz kaçar diye korkarım
Bağrımda volkan yanığı sevdaların külleri
Gidişin güneşle birlikte karartır gülleri
Dağlar karanlığında solan rüzgâr çiçekleri
Ölen kuşların türküsü dudaklarda ıslanmış
Baharı aratmaz gözyaşı yağmurum
Senden önce tebessümlerin okşadığı
Yanağımdan süzülürken

Darağacında eylüller kanardı
Bir ikindi vakti sarsılan şehirler
Kuruyan dallarda güllerin kanı
Susamak sensizliğe
Kızıllar konarken ufukların eteğine
Senden önce ağlamazdım
Denizlerin üstüne batarken güneş
Asi küheylanlar şaha kalkardı
Kutlu yolculuğa çıkardı aşk kervanlarım
Hep senden önce

Şimdi aynaya bakıp
Kendimi sorguluyorum
Hasrete rehin bıraktığım gülüşüm
Üşür yaylarlarda serin ölüşüm
Sesimde titreyen adın
Aşkına pusatlanmış gönül
Hicranı çağırdı bakışında ağlayan yüzüm
Güvercin konardı bulutlarıma
Senden önce
Seni sevmeden önce
Çöllerde susuz şimdi aşkınla inleyen yüreğim
Senden sonra sustu şarkılar
Tıpkı katil silahlardan sonra susan şen şakrak evler gibi
Bir idam mahkûmunun son isteği oldu
O imkânsız gelişin

Saçlarında serin esen yeller kaldı
Yüzünde tebessümüm
Kalbimde şimdi can çekişen bir çift gül kaldı
Ellerinden yere düşen bir ıslak güldür
Kanayan resmim
Uçuşan yapraklar öpsün kefenimi
Sana yazılan bu kaçıncı
Okunmayacak şiir
Olsun şiirlerden köprüler yapacağım ayaklarına
Sen tutunda gel diye
Senden önce şiir yoktu türkü yoktu sen yoktun
Senden sonra
Her şey var yalnız sen yoksun

Hüseyin Özbay
17 07 07