Sana geldim, yine en çaresiz anım,
Ne sevgiler aradım annem,ne sevgiler!
Hepsinde yanıldım,
Sahte gülücüklere umut diye sarıldım
Dibi delik kayık misali battıkça battım
Gidecek liman bulamadım
Sana geldim annem,sana geldim
Ürkütüyor beni korkularım,sırılsıklamım
İnan Allah’a en çaresiz anım
Güven duyduğum tek yer senin yanın.
Al beni sar yine sımsıkı
Al koynunda sakla sonsuza kadar
Bağrının en derinlerine bas beni
Ne hüzün ne gözyaşı beni bulamasın
Ne gam ne keder ne tasa uğrayamasın
Ak düşmüş saçlarıma dokun annem
Dokun ki acıların zindanından çıksın yürek
Hüzünler yazan kalemimi al kır,fırlat dışarı
Al öfkemi de bana yine bir ümit ver
Hıncım bitirecek beni muhannete muhtaç edecek
Dokun yüreğime annem hadi dokun
Yavrum de yine,can de canım de
Al yüreğimi yüreğine koy annem
Hiç kimsenin bulamayacağı derinliğinde sakla
Sakla ki yüreğim başka yüreklere değmesin.
Gecenin karanlığında çığlıklarım boğuluyor
Gece soğuk,gece korkunç,gece yalnızlık
Bas beni bağrına annem,korkuyorum.
Gecenin sessizliği,gecenin yalnızlığıdır sesimi kısan
Yüreğimdeki heyecanın bitişidir bu yalnızlık
Gözlerimin ateşini alan bitmişliğimdir
Hiç bir teselli dindiremez bu fırtınayı annem
Hiç bir zaman bitmek bilmeyen
Gözlerimdeki umutsun
Bağrımda esen fırtınanın uğultusuyla sesleniyorum
Toz duman olmuşum,tanınmaz kül olmuşum
Biten yıllarımın ardından bakakaldım boylu boyunca
Eski halimden kalıntıdan başla eserim yok,
Hiç oldum annem,hiç oldum
Sevdim,sevildim sandım,
Gittim geldim ölümün eşiğinden kaç kere
Sana sığındım annem,
Aç kollarını yine sar beni koynuna
Boğazında düğümlenen hıçkırık olayım
Nasırlı ellerinle dokun yüreğime annem
Tesellim ol Annem
Tesellim ol teslimin olayım


Mehmet Zafer