Gönlümü yine garip bir efkar bastı
Yüreğim yaralı,başım dumanlı
Pişmanlıklar almış başını gidiyor
Biten umutların ardından iç çekiyorum
Seyre dalıyor çaresiz,buğulu gözlerim.
Issızlaşan etrafımı kolaçan ediyorum
Dert yanacak bir tek Allah’ın kulu kalmamış
Demek ki keşkelerin sonu eyvah olurmuş
Hani kötü gün dostu dediklerimiz var ya
Zaten geceye kalmazmış
Gün daha kararmadan ortadan kaybolurmuş.
Anlaşılan yine yalnızım
Kusura bakma kadim dostum dertlerim
Sen zaten kovsam da gitmezsin
Aşk dediğin var ya
Aşık olanı işte böyle hicrana yolcu edermiş,
Her şeyin azı kararmış ya,
Aşkın azı da kararın hasıymış yeni anladım
Ederinden fazla sevmenin günah olduğunu
Tövbesinin de mümkünsüz olduğunu bilemedim
Günahım vebalim yok desem de
Ceremesini büyük ödüyorum
Oysa ki aşk çağırdı ben de gittim
Susuzdu yüreğim kuraklaşmıştı
Nice zamandır aşka hasrettim.
Buldum bulmasına ya
Bu kez de kendimi kaybettim
Yanı başım bu kadar boş değildi eskiden
Yoksa O’ndan mı emanet bu boşluk
Bir gönüldü onu da O’na verdim
Fazla bir şey değil ki...
Vuruldum sadece
O’ndan mı bu nahoşluk?
Aşık olduğuma yanmam da
Asi gönlüme sözüm geçmedi
Vefasızın hasına aktı gitti
Yoksa uğramazdı hiç kırağıma sarhoşluk.
Meyhaneci hele bir şarkı koy hüzzamdan
Bir yetmişlik bir de otuzbeşlik getir
Şöyle okkalı bir de meze koy
Peyniri unutma, ama kaşar olsun.
Alıştık O’na,
Yabancın sayılmam benden çok görmüşsündür
En kıyağından donat masayı işte
Bu gece de buralıyım
Yav meyhaneci aklıma takılıp duruyor
Ne aç gözlüymüş vefasızın gönlü,
Doyamadı gitti şu alemde
Tamam sevmediğini biliyorum da
Ulan bari yalan söylemeseydi.

Mehmet Zafer