... şişşşşt! sessiz olun…
... çekin perdemden güneşi…
... ilhamım geliyor uzun yoldan yok ki dünyada eşi…
... zaten bunalımdayım sayıklamadayım
... belki de şiir paklar bu gidişi…


güneşi gökten yere
bir lahzada mıhlayıp
cibilliyeti Leylanın
vefasızlığından doğmuş
kara kışları çöl sıcaklarına
düşünmeden değiştirip
aklı çıldırtan
ve aşığa mecnun dedirtensin


hayatı sevinçlere gebe
hayallerden koparıp
doğmamış ayrılıklarda
mutluluğu boğmuş
nazlanıp gün ışığına
geceye de ayak diretip
başlangıçları yaşanmamış
anılara kilitleyensin


tarihi insan yalnızdı
telkinleriyle kandırıp
yılları acıyla olgunlaşmalısın
ninnisiyle yoğurmuş
baş ucundaki sevgiliyi
hakikatsiz yanılsamalarla aldatıp
hür gönülleri
esarete severek tercih ettirensin


çirkinlik güzelden de güzeldi
felsefesini aynalara inandırıp
umudu haykıran ne varsa
ağzına mühür vurmuş
manayı maddeye maskara
insanı elsiz kolsuz kör ebe yapıp
yalanı gerçeğin
hayali hakikatin koynuna sokturansın


…sen benim bunalımlarım…
…ya da beni insan yapan yanımsın…..
…ne şiir biter ne de bu gidiş…