Sürgün Denizlerin Solgun Yakamozları ( CİNAS)

Kızıl sarmaşık gülün arsız, pembe sürgünü,
Onlar umut yolunda gülüştüler, düştüler.
Işıltılı yarına hayal ile sür günü!
Sürdüler, sürüldüler, dürüldüler, düştüler.

Bu şaşaalı ışıklar muallâka buğudur.
Bir bir çürür nakışlar, bu şehrin deseninde..
Kirli tırnak ucunda, muallâ kabuğudur
Söktükçe irin akar, bu şehrinde, seninde.

Bu izve sokalara sürgünler deniz taşır,
Dokurlar kaldırıma efkârı nakış gibi.
Med cezir geceleri sürgünlerden iz taşır,
Solgun yakamozların efkârına kış gibi.

Yağı biten mahyalar hüzzama kandilleri,
Kurşun gibi gömerler, dersin bu şehir deniz.
Söyleyemez bir türlü hüzzam akan dilleri,
Ne bu şehir bizimdir, ne biz bu şehirdeniz.

Kör arı kovanıdır, mor ışıklı odalar,
İşçilerini görse, gözlerin demez arı.
Sahte gülüşler akrep, işte gerçek o dalar,
Zehirlenen kimliğin, gözlerinde mezarı.

Ey şehir; talihini bin diyara sür günde
Gülistan bulsan gülde, ağlar ölüden izler.
Yakamozların küskün, dalgaların sürgünde
Gül, İstanbulsan gülde; ağlar ölü denizler

Şefik Tiryaki