kimseler yoktu kalabalıkta
sen yoktun
ama sana kurduğum düşlerin
ağırlığı vardı üzerimde...

yaşamak
yaşanamamış anların toplamını
tatmaktı
eğreti gidişinde...

buruk turuncusuyla ufkun acısında
yanan tenin sızısının gizli trajedisi
köpüklü suyun kayaları eritişi gibi
yontar ruhumu...

ot kıpırdadı
kuş gözlerini açtı
ilk çocuk ağlamasıyla uyandı ev
kedi yavruları çaresiz bir böceğin peşinde
gazeteci uykulu gözlerini ovuşturdu
bir kadın mahçupça bir kapıyı çaldı
yoksa sen hepsi misin bunların...

kitabın sayfalarındaki kavgayla
benim kavgamın arasındaki tek fark
umutlandığım yerler arasında:
birinde geçmişi bitirirken
diğerinde geleceği beklerken...

bilirim...
sonu gelir her şeyin
filmler biter
romanlar okunur
gücü kalmaz şiirin
aşk yarı yolda bırakır
ama vazgeçmem düşünmekten
yarın günün nasıl başlayacağını...



kağan işçen...