Kök damarlarıma tünerken sevimsiz kuşlar
Sırtımdaki pençelerdi acımadan al hırkayı delen

Ölümün lütufkâr ilahisi
Bu demdi dibinde buruk dallarımın dillenen

Zıttı bir manayla dilinde sarı benizli çingene
Dibinden yolup yapraklarımı söylüyor el falımı
Neticesinde damlıyor aklara kan al güllerden durmadan

Evvelden içine kilitleyip sesini göç eden rüyalar
Vakitsiz gelip gece kokluyorlar goncalarımı

Defalarca yeniden gömsem de katmerli tohumlara
İnatçı bizli geçmiş zaman büyüyor boğumlarımda

Hala çağlamıyorken kuşların ağzından keman sesi
Ve zehirli suyum dinmesiz yaralarken kökleri

Şimdi vakti midir o deme kılıç kuşanması cılız dikenlerin
Altında ezilmiş olsa da gölgesi güneşin

Hayırsız sevdayı döllüyor eylül zehirli tohumlarımdan
Yağan yağmurlardan yaşlandı gül ağacım bu bahar

Kuruları serpiştirip kâğıtlara attıkça silinmiyor yüzü aşkın
Dalına sımsıkı sarılmış düşmüyor sararan yapraklarım



Blackless