kusursuzluğu arıyordu üstad sanatında
her biri birbirinden bin kıymetliydi
gönül sarayında

bu yapacağı olacaktı ustanın özü
temsilen onun maharet sözünü

ya bismillah çekip başladı işine
ince ip ince cam çubukları
eritti kızgın alevlerde

akabinde soğuk cam çubuklar
dönerek burulmaya
başladı hamurun rengini almaya

çift yapraklıydı emeğinin yapısı
dış kabuğu sert bir o kadar alacalı
içi hafif ve yumuşak sanki örümcek ağı

tek damla pürüz kalmamalıydı üstünde
buluncaya kadar hicap inceliği
var gücüyle kucakladı alevleri

her seferinde saydam zar tanesine
üflüyordu nefesini
alması için hakikat şeklini

üfledikçe oluştu camda damlası billurun
döktü üstüne bin bir deseni göz nurunun

sonunda erdi muradına yarattığı vazoyla
hazırdı kullanılmaya güzel bir aşk masasında

bir gün talihsiz bir ziyaret sırasında
gördü ki bin bir emek döktüğü bülbül gözü
kaldırılmış yüksekçe bir rafa

kıyamazdı olmasına ziyan
bir iki çiçek olmalıydı en azından
çeşmi bülbülün içinde yaşayan

döküldü gözünden iki damla göz yaşı
aldıktan sonra beklenmedik cevabı

çok ince çok narin sanki billur tanesi
sakladık tüm gözlerden çekindik incinmesinden
çiçek de bulamadık içine ona layık olan
biraz da korktuk kırılmasından

Blackless