şimdi buralar öyle kokmuyor be can
ve ben birinci elden soluyorum rüzgârı
hanımeli genzime kaçan leblebi tozları
tesellisi bir paket deniz havası
hâlâ mavi

avuçladığım bir apaz suyla kaynak damarından
yıkıyorum şeker kuyruğunda tuzlanan ellerimi
bildin mi..
ekmek kızarttığımız sobanın dumanında
zehirlenmişti şiir perileri
ölmemişler buldular beni

delik cebimden düşen düşleri
topluyorlar yarım litre gözyaşıyla
yanan lüksün ışığında şimdi

dediler niyetçi bakkal satmış çektiğim
hediyeleri kargalara
mavi kâğıt beş liraya

ah o kargalar çaldılardı da silgilerimi
tükürüğümle silmiştim ödevlerimi
diyesim var ki; sana yağı kokan gün esintileri
tütüyor burnuma
ondandır belki anmam o günleri

nerden gelir belli olmaz kurşunlar altında
namluya esir düşen umutlar yat kalk yapıyor
şimdi hepsi antrenmanda
tellalı felaketin dağların ardında kayısı ağaçları
bıraktım korkudan kargalara bir bidon gazyağını

dinmez be can anlatmakla bunlar
yine de kokmuyor öyle buralar
nöbetleşe açıyor yapraklarını artık güller
beğenmiyor anamın ikinci sınıf ekmeğini
kimseler

ama hâlâ kıpkırmızı düşüyor sesi
kanunun babamın ellerinden

unutturmuyor ne laf kalabalığı ne suyun ninnisi
cehaletin yavaş yavaş geliyor gecelerden
kokulu gölgesi

diyeceksin ki derdin ne
bir bilsem can ki ne
lavlar püskürüyor mıhlanan tepelerden
müebbetle yerin dibine
riyakar olmayan zamanlar
bunları yazdırıyor belki de

her ne kadar gaz yağı ışığında
yapmasam da ödevlerimi
hâlâ karanlıkta yazıyorum şiirleri
bu arada
buldum kargaları aldım silgilerimi

Blackless