Bülbül güle gül kardeş.
Biraz koku ver demiş.

Gül boynunu bükerek,
Veremem lazım demiş.

Sen kimin gülüsün ki?
Kokundan mahrum kaldım.

Ben tek senin ugruna.
Sevgilimden ayrıldım.

Ben, böcekler gülüyüm.
Kırların bülbülüyüm.

Sen ağaç ve gök yari.
Bense toprak gülüyüm.

Ama kokundan bana.
Vermene ne engel var?

Kırma beni ne olur.
Sen et beni bahtiyar.

Dilim etmek istiyor.
Kalbimdeyse engel var.

Terk ettigin sevgilin.
Ağlıyor diyar,diyar.

Gül kardeş dinle beni.
Bir şarkı söyleyeyim.

İzin ver hoş kokunu.
İçime sindireyim.

Ahh bülbül, üzme beni.
Hoş kokumdan veremem.

Söz verdim sevgiline.
Ve sözümden dönemem.

Haklısın galiba gül.
sevgilimden ayrıldım.

Anlamsız bir tutkuyla.
Kalbinden yaraladım.

Bunu bil ki, ey bülbül.
Benim kokum çok hoştur.

Yar kokusu yanında.
Sanırsınki bom boştur.

En hoş koku, yardadır.
Sırrı yaradandadır.

Bülbül tez koş yarine,
Şimdi ağlamaktadır.

Mis koksada her diyar
Yine de ki yar, yar, yar.

Tüm seven gönülleri.
Şen kılsın perverdigar.




Nizamettin UCA
Kars 07.02.1989