gece ölür
alacası sökülür şafağın
uyanır bozkırın sarışın papatyaları
rüzgârın cepkeninde inleyen senfoni

......

kaçıyorum kendimden
senden, ondan, bundan, şundan , başkasından
bir daha dönmemecisine....

yıkılsın gökler
vurulsun dağların beli
pare pare dökülsün bulutlar
bükülsün boynu leylâkların

kimin umuru...

bakir ömrümü kirleten yıllar
yoluna revan gençliğimi hiç-e sayan hayat
düş bahçelerimi ezip- geçen, bohçası katlı hayaller
papucumu dama, umutlarımı çöpe atan

kör talih...

yüzüne ay kondurduğum
yüreğinden öptüğüm
nârına yandığım, sevdasına baş koyduğum
istersen al aşkı-nı istersen sil-geç adımı

yanmış(ım ) ezelden...

dost bildiklerim
yalan-cı gülen yüzler
ekmeğimi bölüştüğüm c (yıl)an parelerim
çekin omuzlarımdan artan ağırlığınızı
ahde-vefa nedir bilmeyen çürük nefeslerinizi

y-ele verin...

_yeryüzüne mutluluk saçan güneş de her gün yalnız doğar-
unutmayın//







Şiirime güzel sesiyle ve muhteşem yorumuyla can katan Sevgili Arkadaşım BENSENO’ya ve güzel yüreğine sonsuz teşekkürler ederim..Her daim Sevgilerimle..Saygılar........






ayşe uçar
17-05-2012