gece yarısına üç kala...



elezer vakitlerin efkan-ında ten
yırtar sessizliği tiz korku
yayılır tin-den ince sızı
damarlarımda ağrılı melodram


ürperir gece
delirir saatler
gizlenir c-an serçe kanatlarına
g-özün perdesinden sıçrar us


yağmurlar kadar bereketli
yanağımdan süzülen bi- dünya mai keder
alnımın patikasından kaçan uyku
dilimi kesen firarî kelimeler
boğazıma -kızılcık- kusan gölgeler


kınından sıyrılan hançer
yayından sıçrayan ok
haydi gelin... açıldı göğsümün kafesi


iblisin yüzünde şuh kahkaha
kulağımda çınlayan acı...
son nefesimi kutsayan melek


yıldızlar duyumsamaz
gökler ağlamaz, dal incinmez mi?


.......


ne fırtınaları dindirir
ne duygusal yağmurlara çare savrulan küllerim
ölü şehirlere tutsaksa ruh
gidilecek yol
varılacak diyar yok


çıkmazında düşlerin, çürüyen hevesler...
hayâl meyal günlerin gergefinde ağlayan kelebekler
bırakın ellerimi, gömün gözlerimi toprağa...


-Tanrım!...ne çok kalabalığım, ne çok yalnız...



olmuyor sabahlar //







ayşe uçar
11/05/2012