ah! karanfil
yine keyfin tıkırında
işaret parmağın dudağında
luna parktaki atlı karıncalar gibi dönüyorsun
dilinde o tıfıl tekerlemeler

“o... lili.. lili... papatya lili
o lililili papatya dilli ana dilli! baba dilli !
kız senin adın k a ç harfli”

anladım
üzerine ne zaman perdesini örtebilir
ne de sürüngen dişini geçirebilir
sen her zaman ki zıpırlığınla
kazan kaldırırsın içi boş dünyaya

bir de bana bak
kanatsız kuş, yağmursuz bulut
hoyrat bir poyraz kalbimi avuçlar
şehrin tiner kokan sokakları üzerime üzerime devrilir
ruhum çatlar

şimdi beni dinlemekten de sıkılırsın
biliyorum kanat çırpıp vızıldayan bir sinekten
iki adım atıp tekleyen ihtiyarlardan farkım yok

hatırla karanfil
bir zamanlar aynı yaşlardaydık
annem beni kara üzüm hoşafı
ballı bademle besler
bense seni - la fonten den masallarla
hem güldürür hem düşündürür
kemalettin tuğcu hikayeleriyle ağlatırdım

m u t l u - m u t l u y d u k

ah! be karanfil
hep çocuk kalabilseydik
oysa en hızlı geçen yaşlardı-yel gibi
göğsümün ilk filizlendiği yıllar
o ağrıyı nasıl unuturum
büyümenin bir bedeli vardı elbet
ya ilk aşkım... onu her gördüğümde
kalbim yerinden fırlar
sanki titreyen dizlerim kopardı


ilk kayıplar... tokat gibi
kaybedilenler, kaybettiklerim
nasıl yanmasın içim
nasıl...


yine de en güzel yıllardı
en yalın en çılgın haliyle su gibi aktılar
geride kalan tortunun bıraktığı izlere bak karanfil


eksik!... her gün biraz daha eksik


aldırma karanfil
geçer bunlar da geçer
haydi en güzel tekerlemeyi söyleyen
aşka yelken açsın, aşık olsun
söyleyemeyen yolda kalsın


“Ooooo piti piti kremanın sepeti
terazi lastik jimnastik, biz size geldik bitlendik
hamama gittik temizlendik,dik dik dik
son dersimiz matematik”


“çan çan çikolata, hani bize limonata?
limonata bitti, hanım kızı gitti, nereye gitti?
istanbul’a gitti, istanbul’da ne yapacak?
terlik pabuç alacak,terliği pabucu ne yapacak?
düğünlerde, şıngır mıngır oynayacak”


dur! karanfil dur!
ayağım taşa takıldı...





ayşe uçar
16-şubat-2013