yarası saklı rıhtımında kızıllıkta
kaybolur
güneş çöker karanlık
buz tutar bakışlarım uzar sarkıklarında
silemem kırılırılır her bir yanım


çırpınırım kendi durgunluğunda ki kıyametimle
cebimde üç beş kelime
adım atsam çözülecek buz tutan yerler
göl üstü yürüyüş çatlar
ve ben batayım gözüme birşey batmadan

ılıman hayallerim olsun
kışa inat ayrılıkları unutturan bahar düşleri
sen otur karşımda dokunma bana
ben erirken su gibi akayım
kaynayan yanımla
akan şelale durdursun sesini durdura bilirse

boynuma ağır gelir dizili hasretler
leylek tüneği kuş yuvası
göçmen kuşu bakışım
bahar türküm yaz sonrası uçmalarımda

yuvası dağılmış bir kuş gibiyim
yaz ortası kış güneşi
titrerim adın dudağıma geldiğinde
beynim sallanır dizlerimde
ninimsin sen en son uykularımda bilirim...


ben ne nefes almayı bilirim
ne sensiz sevmeleri
alışamadığım şeyler buz kırıklıklarında
ve ben senli bahar düşlerindeyim...

o kadar ufak kalan
bir ben
bir üç dize
bir de yaşayan ölü beden
gerisi SENNNNNNNN SENNNNNN.....