Şehir kadar kalabalık yalnızlığının ağlarını attın her yanıma
Kasırgalarım son nefesinde
Sevdasına yandığım ateşten dağlarımı devirdin bir muammada
Bilmediğim ummanlara savurdun küllerimi
Adresi belli değil vefasızlığının....


Giderken
Tüm sağnaklarını tek başıma üzerime yıktın hüzzam şarkıların
Yedi renge sevdalı gözlerimi avuttum
Kirpiklerimin saçaklarında
Düşlerimde ağlattın içimdeki çocuğu
Öksüz koydun sen giderken


Giderken
Bir tebessüm bağışlamadın içimin bozkırlarına
Bir dilim mavi anlasana
Saçlarımdan asıldım sonbaharlara
Kırağı düşmüş şakaklarımdan azad ettim gelincikleri
Görkemine yakışan serinliğini bıraktın eteklerime
Karlı dağlarının ayazı taradı saçlarımı
Güneşimi erittin sen giderken


Giderken
En fiyakalı yenilgilerin acısını düşürdün otağıma
Esaslı bir fasıl geçtin vedadan yana
Prangalarla hapsettin sürgün cennetinin maviye çalan lacivertine
Yitik adresinle kayboldum dipsiz kuyularında
Şiirlere gittim şifa niyetine
Kalemimi kırdın sen giderken...