/ölümün arkası yarı ölümdür
nefesinde kesilen süt /tür ki
limanını boş yere bekleme
söz geçirebilir misin yüreğine?/



lâpa lâpa yağan
bir aralık karı bırakmıştın giderken
çoğalıp, yığılıyor her mayısta üstüme


günaçarı perdeli
nisyanımdan sessizliğe gömülmüş
evin karasından kamaşıyor dilim
ateşin hakikatı yakıyor içimi


yabancı bu şehir, bu ev, bu bahçe
erimiyor ne yapsan donduran acısı
sen giderken gitti annem, babamın da yarısı


sonsuz aşkım denizin içinden yükselen
‘çık artık morardın’ diyen sesin
uçup gidiyor dalgaların köpüğünde
daralıyor boğazım
söz yumakları boğuyor ruhumu
bir bardak su tutuşturuyorlar elime
su şaşıyor ondan ıslak suretime


konuşsam da eksilmeyecek hüznüm
çünkü acılar hep tek kişiliktir bilirim


anne elinin boşluğunda savrulan çocuğun
küçülür aklı
şen gider de o toprağa, yaslı yaşlı döner
uzar pantolonun paçaları kendiliğinden
plâstikten hayâl mahsulü yeşiller
yok olmuştur bir kez onunla lisan-ı ezhar



lisan-ı ezhar:çiçeklerin dili

Hâdiye Kaptan
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.