Çığlık çığlık ıslanıyor koynum.
Yağmur kıskanç bakıyor göz ülkeme.
Sararmış hisler dökülüyor, güz bakan yanıma.
Zaman gülüp geçiyor ama aşk hep olduğu yerde sayıyor.


Sen içimdeyken başlıyor en büyük devrim.
Yüreğimin sokaklarında, çıkmıyor adından başka bir ses.
Ölüm nefesinde uyurken üflüyorsun kulağıma.
Ve aşk zerrelere ayrılıyor.
Yırtılıyor göğün perdesi,
Gölgesi ortaya çıkıyor, renksiz hislerin.


Kan damlıyor yüreğimin çatlaklarından,
Damlaya damlaya aşk oluyor kainat.
İçime fısıldıyor sabrım,
Sakla beni aşkın en giz yerinde diye.
Ben de sessizce yarama aşk basıyorum.
Silinik bir kentin loşluğunda, sele veriyorum tüm hislerimi.


Bu aşk yüreğimi aşıyor.
“Aşkını yüreğine göre uzat” diye boşuna dememişler.
Oysa ben dinlemedim.
Çünkü ben dinlemeyi bilmem.
Dinlemek senin işin, sevmek de benim.


Israr çekmiş yüreğim kaybediyor kendini.
Son kez gözlerinde kalıyor benliğim.
Sonra düşürüyor ıslak mevsimler dudaklarıma seni.
Sonra düşüyor tüm yıldızlar karanlığımdan.
Ama bir sen düşmüyorsun dilimden.
Ben kaç belkiyle avutuyorum hiçliğini.
Yokluğundan kaç hiç doğuyor geceme.
Sen bilmiyorsun.


İyi bak !
Tanırsın yüreğimi nerde görsen.
Yakasına aşk takmış, bekliyor hesap etmediğin bir yerde.
Bekliyor seni, senin yerine bile.


Bir bilsen,
Sanki aşk, gözlerinin merkezinde dolaşmaktır yedi kat semâyı.
Ve yedi kez ölmektir daha doğmadan.


Acele işe aşk karışsa,
Çabucak sevse yüreğin.
Ya da dudağına sur değse,
Kalksa aşka ölü yüreklerimiz.


Gül SEZGİ

Günün Şiirine Lâyık Gören Seçki Kuruluna Teşekkür Ederim.