Adın diz çöktü gecenin göğsüne,
Kalk/ma kapımdan, k/ayıp sayılsın vazgeçişler,
Dilimi boğma/sana !
Duymuyor musun, çığlıklar can veriyor aşkın kulağında ?
Eşgâli bulunmuyor işgâl ettiğin yüreğin,
Acının orta yerine kim düşürdü aşkın kimliğini ?
Ömrüm “Sen” kadar açmışken avuçlarını,
Sadece “Aşk” dilemişti “Ah” düşen kuyulardan.
Tut/muyor/du dilekler yoksa bol keseden mi dağıtılıyordu aşk ?


Çek penceresiz yüreğinin perdelerini,
Görmüyor musun, soyundu aşk tüm c/esaretinden ?
Burda eli silah tutan her aşk yüreğe çağrılmıyor.
Bir (s)ızımız olur belki, adını cemre koyarız,
Her aşk mevsiminde yüreğe düşer mi dersin ?
Sabaha kal/maz çatlar içimdeki sabır,
Ama korkma, yüksek sesle sus/arım sana.
Kimse almıyor içeri, arafta kalan vedâları,
Gel biz eda edelim aşkı vedâlarda bile.


Yine yürek ağrım tutmadan, sen tut/sana beni.
S/ayıklama hüznü aşkın içinde/n,
Say aşktan geriye yalnız sana gelince dur,
Şaşırma bizi bizsizliğimizde.
Dur ölüm, s/alma saçlarını aşkın omuzlarından,
Batır/ma içime aşkın gülünü,
Göz kapaklarını aç/ma ömrümün orta yerine,
Kıskandır/ma tüm ömrü baharları.
Bırak vakti biz olsun aşk-ı alâmetin.
Bak aşk değdi, göz değmeyen yaralarımıza,
Söylesene kim sakladı tebessümü dudağımızda.


Rüzgar sürdü aşkı g/özümüze görmedin mi ?
Şimdi sıvazla yüreğini, aşka koyulma vakti.
Üflendi kulağımıza Leyl nefesi,
Her üfleyişte çağrıldı fîraktan el değmemiş acılar.
Yar arşta selâlar aşk doğuruyor inadına !
Şimdi mâzinin başını ak tutmuş, sadece sende renkleniyor gül(n)ler.
Gel içim/iz/de yaşananı, savuralım aşk/ın yüzüne,
Gel ki ulu orta yerde g/izleyelim aşkı !!


Gül SEZGİ