Nefesin bencil kokuyor, yutmadın mı hala son sözünü ?
Göğün uçurumundan atladı, ortada bıraktığın yeminler.
Dudaksız öpmelerinin, izi kaldı yanağımda.
Yeni yetme avuntular peydahladım, sus sancılı dilime,
Ardına bakmadan koşan mutluluk da yanında hediye !

Hislerinin dükkanında kaça satıldı, aşk denen şey ?
Hatırlasana !
Her iş çıkışı, yıldızları ben indirirdim kapına,
Siyah kepenkleri de Sen çekerdin, hoşça kal camlarına.
Aşkıma gül/me, üstüme gülmen yetsin bu sefer.
Dertten dört köşe olmuş keyfim, bu duruma nasıl da şaşkın !
Biraz da haddini aşkın işte.

Sen gittin ve tüm gitmeler sana kaldı.
Kahır toprağımdaki zambaklar, renk sildi gökkuşağından.
Tek renkli semada, hüzün açtı kollarını.
Seher toza döndü, üfledikçe geçti tüm sabahlar.

Keşke böyle yapmasaydın da,
Ben her defasında sevseydim seni,
Sen de “bir daha olmasın” diye, azarlasaydın çocuklar gibi beni !