Bitmeyen masalım
Sevda aşım
Aşka isyanım
Dertli başım

Gençlik dedikleri; daha Yirmi beş yaşım
Saçıma düşürdüğün kar beyazım

Hani gidenler yüreklerinde sevgiyi öldürür… Demiş ya şairin biri
Sen Sevgimizi öldürmedin de…
Ben… Beni boş ver
Ben değişmedim, değişemedim
Değiştiğini zannedenler değiştirildiklerinin farkında değildi

Sen hayatımın manası
Şu gönlümün en derin yarası
Bilirim Gitmek… Gidenlere yaraşır
Peki, sen giderken sana niye hiç yakışmadı
Kokun hala gizli kalırken bende

Görmüşüm…
Düşmüşüm…
Sensizliğin kahrına
Yaşamın kıyısındaki karanlıklarda tükenmelerdeyim

Şimdi…
İstiklal caddesinde nereye gittiğini bilmeyen kalabalıklar gibiyim
Bilmediğim sokakların köşe başlarında durur
Ve kaldırımlarında yalnızlığa yürürüm

Sen başıboş sözlerin gurur bekçisi
Ben karanlıklar içinde kalmış, sanki bir deli
Konuşamam Dilim lal...
Sanki kilit vurmuşum
Bilirsin bir o kadar suskunum…
Bu yüzden suçlanmalarım baskın yedi

Sana olan sevgim bir çocuk kadar masumken
Sen aşka göz, yalana söz değdirdin
Sen hayat denilen O büyük ummanda batırdın
Hem kendini… Hem beni…
Seninle kaybolup gitti, gönül teknesi


Beynimde kurguladığım masal
İtirafsız güzel yaşanmışlıklaraydı
Düşlerimdeki sahte mutluluklar diyarında hayallerdeyim

Bizimkisi bitmeyen bir masal
Söylesene bu sevdanın neresi illegal
Neresi...

Şimdi Nereye böyle
Nereye…
Ve Kime…


Mehmet Emin Karademir