düşerken ayın iki yüzüne de karanlık
yok artık yarına sebep gibi uykusuzluk

el ediyor ölüm

kavuşmayacak cenazeme
ne elin
ne de duan

sürülmeyecek toprağıma yüzün

yok merhamet
çıkan sabaha
sevin bayramına

ölmek güzel

uyuşurken beden
his etmez dudaklarım
çekilir yüreğimden
inceden ince
yokluğunun sancısı

tek pişmanlığım
içimde kurtarılmaya değer tek sen
kurtar kendini benden
ol mutlu sevgili
güneşe gün çok

yürüyorum sonuma
son nefesimle aşka soluma
çoktan vazgeçmişken benden
yok artık yarına çıkan umut

ölmek güzel

uyanamıyorum işte
bir kaç nefeslik hayat kaldı
aşkını soluyacak
sonrası yok

üşüyorum
donuyor iliklerim sevgili
çatlayacak hasret göğsümden dışarıya
biliyorum çıkmayacak gıkın

bil ki sabaha güvence yok
mutluyum yine de
bu kalp
son nefesinde ateşler içinde seni soluyacak



Sude Nur Haylazca