Hasretlere soyunduk
Birkaç dakika sonra giyinmeden sessizliği
Hangi rengimle boyadığımı düşünüp
Çiğ düşen gözlerimde çingeneler bulduk


akşamdan değildi ekşimiş gölgelerimiz
yine çok siyahtık; sadece silik ahlardık


Cevapsız kaldı kendimize nedenlerimiz
Hiç olmadığı kadar acıtırken aşk
Üşüdü elleri kurşundan kelimelerimiz


neden yoksun diye sordu irkilmelerim
buradan tren geçeli çok olmuştu sevgilim
bir de bahane edebilecek çok şey


Ütüsü bozulmuş vuslatları görmeyen gözlerde
Çingeneler kapı kapı çalıp soruyorlardı seni
Gördünüz mü saçları kedere çalan o kadını


ne bileyim, ben hiç bilemedim zaten güneşim
sabah uyanmalarımda bulduğum seni
gece uyumalarında rüyalarıma emanet ettim


Rüyasız geçen geceler şimdi bir sinema yıldızı
Elleri hiç uzanmayan kadın
Aşk sokak arasında beyaz satıcısı
Yanılmak değil; asla, yanmak güzel elbette
Ağlarken iki gözü kestane çiçeklerinin
Cevapsızlığımızı yüzümüze vuran baharın
İkindi yağmurlarında tüm sözlerin hasreti


sadece ölmemeyi düşünürken güzeldi
hayallerimizin her rengi
gözlerim beyaza boyarken bir daha seni
az görmemeliyim gökyüzünü
siyaha beyaz karıştırdığımı mavi bilmemeli
daha fazla hasretin...
ceplerime sensevinci koyup da;
ikimizi de üzmemeli!