1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1287
Okunma
Cinayet şehri/nin çocuğu..
Düş düşkünü
Kendi tenhalığında koybolmaya meyilli
Ğözleri kehribar rengi
Dudaklarında ölüm sessizliği
illegal gülümsemeli
birazdan bütün korkularım terk edecek beni
yagmur usul usul yagacak
ellerım üşüyecek
cocuklugumdaki gibi
ama sadece soguktan degıl üşümem
zaman yaklaşıyor artık dönmeliyim diyorum..
hem annemde gitti
kendi ölümümü hatırlıyorum
o/nun ölümünü
hayatla ölüm birbirine degiyor.
igde kokuları geliyor
ç/akıltaşları yer degiştirıyor
gök yarılıyor
gel ve k/al diyorum
Ibrahim Yılmaz
Şiirin sahibi
Cevap Yaz