kayarken bulutlar kendi seyrinde
en gizli tapınaklarına girdim Tanrıların
yardım istedim dokunurken ellerim
IŞIĞA sahiplenmek için değildi dokunuşum
bir hüzmesi için bile büyüktü gecede
öleceğimi bildiğim savaşlarda
bilirimki gözlerim kapanacak
onun içindi eğilişim kurutulmuş toprağa ellerimle sarılışım
savurulurken rüzgar avcumdan
sana karışmak içindi tozlarım
dik durdum arenalarda hep ONURLA...

küçük tanrıların heykellerini öptüm
mumun yüzüme yansımasında
beyaz bir özgür at koştu çiti olmayan bir yerde...

yelesi boynuna dolandı rüzgarıyla
bir çalı kuşu gelip konarken yanığındaki bir harebeye
ruhuna kanat çırptı...

ben izledim güldüm yaralı halimle
kan ayandı toprağındaki yaram
kan at oldu beyazından koşan at
kavuşmak için savaşan...

Zeus geldi yanıma söyledi
bin kez yaşanır bir kez ölünür
Herakles serbest bıratı beni kırlara...


kalkanı atarken atıldım savaşlara
beni cennette çağıranları için
öldürdüm hemde çok ölebilmek için
yanlışlıkla bir kılıcın bana saplana bilmesi için ...

dua ettim savaş Tanrıçalarına
Savaş meydanında kanatlarıyla yükseklere uçursun diye
onun için en ölümcül savaşlara gönüllü girdim
korkarsam kavuşamam...

hatırlamamak zaten ölüm
KANAYAN KANAT indi yanıma beyazıyla
bıraktım kılıcımı yere
koştum usta savaşçının üstüne üstüne
kazansınsın diye zaferini...

ölürken kazandım sevdiklerimi
iksiri içerken anladım katletmeden sevmeyi
yazmak yazılanı yaşamaktır ömür....