zaman yan çiziyor
yaşlanmışlık sıyırıyor bu hengameden
bir
kalansızlığım
sızım sızım
kalın sızım...

kuşların erken göçleriyle uğraşıyordum
hep ve
şimdilerde
adım adım
zorlandım
bırakmaya
bırakılmaktım...

bu aslında
adım adım
ilmek ilmek
bütünlüğü bozulmamışlık
bir
tümdengelen
tümevarımdım
bir
ölüm...

saçlarını düşlemek
topraklaşmaktı
aslı bitmez şu iyiliğin
ve kötü
kötürüm
çok kötü
iki
çünkü iki etmem hiçbir sözünü
çünkü bir
hep bizimle birliktedir...

ve maalesefsiz
herkesleşmekten gelmektim
ve en çok
ve en özellikle
senin aşkına
çünkü gözlerimi boyamazsın
çünkü biliyorum
çünkü bak zannetmiyorumdayım
hep
hiçbir şeyi
bu birdir
bir...

annemin sesi yok parklarda
kızım hüznü öğrendi
babam sisli düşlerimde şefkatli
kardeşlerim hayatla karmaşık
sokağımızın üzerinden
artık köprü geçiyor
uçurtmalar azaldı göğün şımarıklığında
çocuk aşklarsa değişmediler içimde
hiç
bir
bir...



kağan işçen...